بعضی اوقاتت میشه درست مثل الان

خوابت نمیبره ودرون جات هی غلط میزنی

هی تکون میخوری..

هی باافکار بچه گانه ات کلنجار میری

تودنیای عجیب وغریب خودت که فقط

شبهامیتونی برای خودت درست کنی

غرق میشی وزل میزنی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
 زل میزنی به همه ی بایدهاونباید های زندگیت

زل میزنی به انفاق های مبهم زندگیت

به تصویر خودت که مثل حباب میمونه

 
به اون چیزهایی که مورچه سمج توی نمکدون متوجه ش میشه

 
ولی ..ولی ..تـــــوا حواس پرت ....نع!

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

همینطورکه توافکارت سردرگمی

میشینی رو تختت

 
سرت رو حول یک محور 180 درجه میچرخونی

 برق از سرت میپره وسوت بلندی میزنی
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
 انقدردوروبرت شلوغه که مطمئنی

 
اگه همین الان از خودت واتاقت عکس بگیری

سوژه ی ناب روزنامه ها میشود

.

.

.

.

تــَــق ...عکستو میچسبونن صفحه اول روزنامه ها

بالای عکستم بایه فونت ِ مناسب

 
درشـــــت تیتر میزنن:

خبر فوری..خبرفوری...

"شلخته ترین جوان کره ی ِ زمین یافت شد"

 
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
اینجاست که تو میمونی واین همه معروفیت

باخودتم فکر میکنی که حتما الان باید ..

عینک آفتابی بزنی و بری بیرون 

 
هنگامی ام که داری ازبین جمعیت ِ کثیر رد میشوی

یکی از همون بچه سرتق های فوضول

 
میشناستت وداااااااد میزنه

 
"ایناهاش...خودشه ..خودشه"

 
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
 
توام که جوّ زده...

یقه ی پالتوی مشکیت رو بیشتر به سمتِ بالا میدی

وگوشه ی کلاهت رو با دستِ راستت میگیری

 
وبا گام های بلند وسریع از این مهلکه فانتزی که درست کردی دور میشی

زیاد دور از ذهن نیست! 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بعدش اینکه...

بعداز این گریز توهمی فشارت بیافته

 
 وآب طالبی روپوشی باشه برای تلقین های الکی وآبکیت
.

.

.

این روزها همه چیز میتونه اتفاق بیافته!

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
همینطور که داشتم دستم رو به عنوان سمبل افتخار

 
میبردم بالای سرم   و              

 
طرفدارام داد میزنن :

شلخته...شلخته ...
احساس کردم که گُــُـرومپ از جایی پرت شدم پایین

همینطور که غرولند کنان داشتم چشامو باز میکردم

 
دیدم که بعـــــــله .....وسط اتاق تشریف دارم واز تخت پرت شدم پایین!

واین بود اولین سقوط من!!!!!!!

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از این دنیایی که همه اش بر پایه از نظم وترتیبه

 
من..من فقط مــــرور را یادگرفتن           

 
مرور همه چیز...                   

 
مرور ردپاهایی که روقلبم یادگاری مونده   

 
مروراین دفترچه ی 40 برگ زندگیم        

 
مرور شعرهای خوانده شده...ومرور:        

 
"من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم "..یا..    

.
مرور سردرگمی این روزها..           

 
مرور سقوط های پی درپی               
.                           
.                           
.                           
             
و نوشتن صعودی تازه...               

 
و                               
پرواز به دوردست ها!                 

 

نگین

12/11/1391

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پ.ن1:شلختگیم دردسر داره...

پ.ن2:هیچ وقت سقوط راپایان زندگیت ندان..درپس هر سقوط صعودی پیداست!

 

 

نوشته شده در پنج شنبه 91/11/12ساعت 7:2 عصر توسط نگین نظرات ( ) |